Arambha: लिबियामा भइरहेको प्रदर्शनमा अमेरिकी समर्थन

Saturday, July 3, 2010

लिबियामा भइरहेको प्रदर्शनमा अमेरिकी समर्थन

अमेरिकी राष्ट्रपति बाराक ओबामाले लिबियामा भइरहेको शान्तिपूर्ण प्रदर्शनमाथि भएको िहंसात्मक दमनको निन्दा गरेका छन् । लिबियामा भइरहेको सरकार विरोधी प्रदर्शन बारे पहिलो सार्वजनिक प्रतिकि्रया दिने क्रममा राष्ट्रपति ओबामाले अमेरिका र उसका सहयोगी राष्ट्रहरु बिच कस्तो कदम चाल्ने भन्ने बारे छलफल भइरहेको बताएका छन् । सरकारले शान्तिपूर्ण प्रदर्शन माथि क्रु¢ दमन गरेको भन्दै यसको भागिदार पनि लिवियाको सरकार आफैं बन्ने पनि बताए । प्रदशर्नकारीहरुबाट राजधानी टि्रपोली सहित उत्तरी लिबियाका अन्य शहरहरु नियन्त्रणमा लिन राष्ट्रपति गद्दाफीको सरकार संघर्षरत रहको बेला अमेरिकी राष्ट्रपतिको यस्तो प्रतिकि्रया आएको हो । लिबियामा गत हप्ता देखि चलिरहेको प्रदर्शनीका क्रममा सयौंले ज्यान गुमाइसकेका छन् ।

No comments:

चन्द र प्रचण्ड विचको समानता-प्रकाश गिरी

फुटको पिडा कस्तो हुन्छ भन्ने पाठ सिक्न नेपालकै ईतिहास काफी छ । जान्न चाहनेको लागि नेपालका पुराना दलहरु नै विश्वविद्यायलय हुन । फुटदै जुटदै लडदै अनि फेरि सम्हालिदै हिडेको नेपालका राजनीतिक दलहरुको आफनै अनुभव छ । तर फुटदा दलको हैसियत के थियो अनि जुटदा के छ ? यो फरक पनि उनीहरुले रामै्रसंग वुझेका छन । संविधानसभा निर्वाचनमा चुनिएका दलहरुलाई मात्र ख्याल गर्ने हो भने ६० प्रतिशत भन्दा बढी वामपन्थी दलहरुको वर्चस्व थियो । माओवादी अध्यक्ष पुष्पकमल दाहालले भर्खर चुनाव सकिएको वेलामा सवै वामपन्थी एक हुनुपर्छ भनेर प्रस्ताव पनि गरेका थिए । यसो गर्न सकिए वामपन्थी संविधान वनाउन सकिने उनको जिकिर थियो । हुनत हिसाव सोझो पनि थियो किनभने संविधानसभामा भारी मात्रामा वामपन्थीको वर्चस्व हुदा प्रजातान्त्रिक शक्ति भनेको नेपाली कांग्रेस एक्लो थियो त्यसमा पनि कमजोर मतका साथ । तर दाहालले यसरी कान फुके पनि चिरा चिरा परेका वापन्थिहरु चार बर्ष सम्म पनि जुटन सकेनन । कालन्तरमा वामपन्थी संविधान त परको कुरा संविधानसभाले सामान्य संविधान पनि वनाउन सकेन । अनि यतिकै अवशान भयो संविधानसभाको । चार बर्ष सम्म वाम दलहरुविच एकता त परको कुरा कार्यगत एकता पनि हुन सकेन । माओवादी अध्यक्षले एउटा कार्यक्रममा सवै वाम एक ठाउ हुन अपिल गरे पनि त्यतिवेला उनमा संविधनसभाको पहिलो दल भएको र वहुमत ल्याएको जोश र घमण्ड दुवै थियो । पछि मात्र वुझेका हुन उनले वहुमत भए पनि संविधान वनाउनको लागि यो पर्याप्त मत होईन रहेछ भनेर । हुनत उनमा यो घमण्ड अहिले पनि सवार भइ नै रहेको छ । शुक्रवारको सभामा पनि उनले जेठको अन्तिम साता खुलामञ्चमा आमसभा गर्ने कांग्रेस–एमालेलाई खुईल्याउन छाडेनन । भने–अरुले गाएको र नानीको वाउले सुसेलेको उस्तै हो । अनि अरुले नाचेको र नानीको वाउले खुट्टा हल्लाएको पनि उस्तै हो । नानीको वाउ दाहालले चार बर्ष सम्म सुसेले अनि खुट्टा पनि हल्लाए तर माखो चाहि मरेको होईन । कुरा के मात्र हो भने माओवादीले गरेको आमसभामा अलिकति मानिसको संख्या बढी चाहि थियो । यो सत्य हो । यस मामिलामा अरुले घमण्ड नगरे हुन्छ । तर के सधैं भिड निर्णायक हुन्छ र ? भीड जति र जत्रो भए पनि निर्णय गर्ने केहि सिमित नेताले मात्र हो । यो कुरा अध्यक्ष दाहालले जति छिटो वुझछन मुलुकले उति छिटो निकास पाउछ । लाजिम्पाटबाट माओवादी अध्यक्ष भएर आए पनि खुलामञ्चमा आउदा उनी संस्थापन पक्षको मात्र अध्यक्ष भइसकेका थिए । सिगो पार्टीबाट गुटको नेता हुदा कसको पो अनुहारमा चमक रहन्छ र ? हुनपनि खुलामञ्च भरि मानिस थिए,तर मञ्चमा वरिष्ठ उपाध्यक्ष मोहन वैद्य थिएनन अनि महासचिव,सचिव पनि थिएनन । विशाल सभा गरेर कांग्रेस–एमाले जस्ता दललाई आ¨काजी,मल्ल के सुन्दरको आडमा खुव खुइल्याउला भन्ने सोचेका अध्यक्ष दाहाललाई दातमा दर्शन ढुगा लाग्यो,वैद्य पक्ष सभामा नहुदा । त्यसैले उनले अरुलाई खुइल्याउनु भन्दा आफनैलाई कसरी ब्यवस्थापन गर्ने तर्फ बढी सोचेर सवै बिषयमा छलफल गर्छौं आउनुस मिलौं भनेर सुसेली होईन,सहमतिको बासुरी बजाए । तर वैद्य पक्षले फेरि पनि टेरपुच्छर लगाएन । बरु नानीका बाउले आउनुस मिलौं भनेको भोलि पल्ट नै वैद्यपक्षले गजबको झापड हान्यो,नया दल खोलेर । यसपछि अब भन्नु पर्ने,सुन्नुपर्ने अनि सोध्नुपर्ने केहि पनि रहेन,झन कुम हल्लाएर भाषण गर्नुपर्ने त कुरै रहेन । अब वुद्धिमानले म वास्तवमै कमजोर भएछु,पार्टी सम्हाल्न सकिन भनेर दुख मनाउ गर्छ तर मुर्खले चाहि चोइटिएर गएकाहरुको हैसियत छैन भनेर उल्टै घमण्ड गर्छ । प्रचण्ड कुन कोटिमा पर्छन,हेर्दै जाउ । मुल कुरा के हो भने २० बर्ष सम्म पार्टीमा अकण्टक शासन गरेपनि अनि महाधिवेशन नगरि आफनो मात्र चाजोपाजो जति मिलाए पनि अनि निकै चतुर नेता भनेर कहलिए पनि वास्तवमा १२औं खेलाडी भनेर कथा लेख्ने पञ्चायती पेष्ठभुमिका लोकेन्द्र वहादुर चन्द र प्रचण्डका खास अन्तर देखिएन । केहि समय अघि सम्म एमाले फुटाउन निकै कसरत गरेका उनले यतिवेला फुटको पिडा महशुश गर्नु परेको छ । अरु दलमा खेल्दा खेल्दै आफनो दल फुटन लागेको चाल नपाउने अनि पछि चाल पाएर पनि मुक दर्शक भएर मात्र बस्नु पर्ने प्रचण्डको वाध्यता र आफनो सरकार छाडेर नया सरकार वनाउनको लागि चलखेर गर्न जाने मन्त्रीहरुको वारेमा चाल नपाउने चन्द विच धेरै हद सम्म समानता देखियो । चन्दले आफनो डुगो प्वाल पारेर अर्को डुगामा मुसाहरु गएको चालै पाइन भनेर वोलेका थिए,अब चतुर भनिएका प्रचण्डले के वोल्छन हेर्न बाकी छ ।

Arambha

Saturday, July 3, 2010

लिबियामा भइरहेको प्रदर्शनमा अमेरिकी समर्थन

No comments:

About Me

who will win the euro cup ?